A mojemu Golfowi stuknelo 170tys w nowym roku Ale i tak go uwielbiam

byla pasja.. a teraz u mnie jest choroba... wyjechalem do irlandii by spelnic marzenie
czasem sie zastanawiam czy nie trzeba isc i to zaczac leczyc

najgorsze gdy sie od tego uciec nie da i tylko o tym myslisz.. i ci pasja zaslania oczy na wszystko...

Kevin niestety to jest nieuleczalna choroba

Ja tam sie ciesze, ze na to nie ma lekarstwa

u mnie to jak w książce Nienackiego "Pan samochodzik i wyspa złoczyńców" ktorą z resztą przeczytałem 3razy w podstawówce
Moj etienne&aigner to już 7dmy mk1 w mojej historii. GL to 8sma sztuka. Były takie wersje jak L ,LX ,Pireli,2xcaddy z ktorych nic nie wyszło.. etienne to już 2gi cabrio.. i tak się historia kołem toczy. Zaraziłem się od kolegi Mattiego z Krosna. Pojechaliśmy na oboz pod namioty w w połowie lat 90tych. Ja miałem wtedy malucha ostro posadzonego u kowala i sprężyny od żuka. robił robote:) Mati przyjechał wtedy świerzo poskladanym mk1. nowy lakier i wszystko orginalne. Z przodu podwojna lampa.. cchrom gril.. i ta bryła.. poprostu coś pięknego. A silnik miał tak złozony ze na końcowce wydechu była biała sadza. Wtedy wiedzialem ze po maluchu będzie mk1.
Tak się też stało. Kupiłem mk1 1.1 w gazie.. nic w nim nie zrobilem. zamienilem go pozniej na 1.6 i były małe kosmetyczne zmiany jednak do germana trzeba było dorosnąć.. pierwsze większe mody to w Pirelli na ktorego zakup ostro się zadłużyłem. Nowy lakier,zawieszenie,szeroka stal.. no i okazało się że przebite numerki więc trzeba bylo się pozbyć.. Trafił gdzieś w okolice Zbifa. Pozniej jeszcze kilka sztuk. Low Fast Brown i białe caddy... Pierwsze cabrio też od Matiego,już było posadzone i z nowym lakierem... ..aż w koncu okazyjnie etienne. Wiedziałem ze albo teraz albo już nigdy. I udało się. Najgorsze jest to że nie można sobie odmówić. i nigdy do konca nie jestem pewny ile jeszcze tego będzie bo poprostu to trzeba mieć w głowie...

Taaak, skąd to znam...
Zaczęło się od malucha, pewnie jak u każdego... Zawsze jednak fascynował mnie mk2 1.6D znajomego mojego taty, wiec zacisnąłem pasa, zapożyczyłem się i kupiłem od niego mojego pierwszego VW. Niestety, skończył pocięty na żyletki (mk2, nie znajomy).
Potem kolejny mk2, pierwszy w życiu swap na 1.9TD z Vento i kolejny dzwon.
Sprzedałem wraka i z braku pieniędzy kupiłem mk1, właśnie zaczyna się 5 rok, jak jest u mnie
Trzeba było czyms jeździć na codzień, więc po drodze mk3 GT, szybko poszedł do ludzi.
Obecnie wróciłem do początków mojej przygody z VW, znów śmigam mk2 1.6D, historia zatoczyła koło. W międzyczasie zacząłem pracować dla VW ,kompletne spełnienie marzeń!