Ostatnio moja firma zaczęła wdrażać SAFe i szczerze mówiąc, nie spodziewałem się, że będzie to aż tak skomplikowane. Najbardziej męczy mnie to, że każdy dział inaczej rozumie swoje obowiązki, a już szczególnie widać to przy wspólnym planowaniu. Mam wrażenie, że część zespołów nadal myśli „scrumowo”, a część „korporacyjnie” i wszystko się po prostu rozjeżdża. Jestem ciekaw, czy mieliście podobne problemy i jak sobie z nimi poradziliście, zanim udało się to jakoś ustabilizować.

Powiem Ci, że brzmi to bardzo znajomo. Kiedy u nas zaczynaliśmy z SAFe, największym wyzwaniem było właśnie to początkowe „rozciąganie” starych nawyków na nowe ramy. Ludzie niby przechodzili szkolenia, ale w praktyce każdy interpretował je inaczej, zwłaszcza jeśli wcześniej pracował w zupełnie innym modelu. To, co nam pomogło, to zrobienie solidnego restartu w stylu: „przestańmy zakładać, że wszyscy rozumiemy to samo”. Dopiero po wspólnym warsztacie z trenerem zaczęliśmy mówić tym samym językiem.

Jeśli jeszcze nie widzieliście, bardzo sensownie opisano to na stronie
https://www.advisedskills.com/pl/agile- ... ading-safe — nie chodzi tylko o teorię, ale o to, jak konkretne role mają współpracować, żeby nie było ciągłego zderzania się oczekiwań. U nas dopiero kiedy RTE zaczął aktywnie wchodzić między zespoły i „wyłapywać” rozjazdy jeszcze przed PI Planningiem, coś ruszyło. No i PI Planning przestał być maratonem chaosu, bo ludzie mieli już w głowie te same definicje i cele. Oczywiście, nadal zdarzają się spory, ale przynajmniej mają wspólny punkt odniesienia i to robi ogromną różnicę.

Widzi mi się, że najczęstszym problemem na początku jest po prostu zbyt duże tempo i założenie, że da się „od razu” wejść w SAFe jak w gotowy framework. U nas dopiero po kilku iteracjach zrozumieliśmy, że trzeba dać czas zarówno ludziom, jak i procesom. I dopiero kiedy zespoły zaczęły bardziej otwarcie przyznawać, czego nie rozumieją, napięcie zaczęło spadać. Tak że to normalne, że początki są trochę chaotyczne, ważne żeby nie udawać, że wszystko działa.