Ostatnia jego noc w garażu


i pojechał

półtora roku wspomnień,nerwów,radości,wydawania kasy,zawiózł mnie dwa razy na wakacje,ale przede wszystkim dawał mi frajde z jazdy na co dzień.Łezka w oku się kręci ale mam nadzieję,że w nowym domu będzie miał lepiej.Wielki ukłon dla Marcina za to,że pomagał,czasami nawet robił więcej przy moim niz przy swoim i poświęcał swój czas,nerwy i zdrowie przy doprowadzaniu auta do stanu używalności ale też przy walce o konie.

A ja...niedługo powrócę z kolejnym projektem,poszukiwania trwają